कवितांचा मळा : “अनाथांची माय”

कवी – जी. पी. खैरनार, नाशिक, ९४२१५११७३७ / ७०८३२३४०२१

चौदा नोव्हेंबर एकोनाविशे,
अठ्ठेचाळीस साली !
बाप अभिमन्यू साठ्यांची,
सिंधुताई जन्मास आली !!

                    अवांच्छित जन्मली सिंधू,
                    चिंधीची सिंधु झाली !
                    न कळे हाल कुणा सिंधूचे,
                    गुराखी सिंधुताई बोली !!

श्रीहरी सपकाळ नवरदेव,
सिंधू बोहल्यावर चढली !
बारा वर्षांची चिंधुताई,
सासुरवासीन बनली !!

                    इयत्ता चौथी शिक्षित माई,
                    संघर्षाने पेटली !
                    शेणकुर मोबदला द्यावा,
                    म्हणुन पेटुन उठली !!

दमडाजी असतकर नामे,
सिंधुताईशी दुखावली !
सिंधुचे चारित्र्य दमडाजी,
हनन करीत राहिली !!

                    नवरा श्रीहरी सिंधुताईशी,
                    मारुन टाकण्या बोली !
                    गर्भवती अर्धमेल्या सिंधुची,
                    आई गोमाता झाली !!

कन्या जन्माने मरणाची,
इच्छा सरुन गेली !
आत्महत्या करु नको गं,
ममता सांगू लागली !!

                    भटकती भिकारीण सिंधुताई,
                    भिकाऱ्यांची होई वाली !
                    भाजून सरणावर पीठ भाकरी,
                    आपल्या पोटात घाली !!

भिकाऱ्यांना देताच माया,
म्हणे आमची आई आली !
शेकडो अनाथ बालकांशी,
माई पदर देत गेली !!

                    निस्वार्थी दान मागत गेली,
                    अनाथांची सावली !
                    कर्म करोनिया सत्यवचने,
                    महानुभाव जन्मली !!

सिंधुताई अभिमाने सांगती,
गोमाताच सखी माऊली !
भाकड गाई सांभाळ करी,
होई गाईंची सावली !!

                    देह पुरुन करा अंत्यसंस्कार,
                    माई काव्यात बोलली !
                    चार जानेवारी विससे बावीसला,
                    पद्मश्री भूगर्भात विसावली !!